STH's always happend with me!!

I did them.. Now I'm not fine when I do this!! Not only vomit but also backache too!! I don't be like this when I skate (with hard practice). I think I've sat for a long time so I'll be like this but for the skate I don't sit like that except I get a hard fall.

I can do axel!! just take off and rotation not perfect landing!! Why Can't I do double loop like I skated @ Imperial Lardprao?? ice surface?? I've done it and I want to do again!! T-T New Year's coming!! I've not done any perfect double jump yet!! I don't like ice surface's competition 'cause it's very slipery as I'm always skate on the rough ice...

แปลกอย่างนึงว่าเสก็ตเป็นอะไรที่เราไม่ค่อยท้อ ไม่ค่อยเบื่อแบบจริงๆจังๆ แต่กับสายแฟชั่นทำไมถึงได้ท้อซะบ่อย เบื่อก็ง่าย แต่ก็พอๆกับที่ว่างานยุ่งๆแต่ขาก็พาไปลานน่ะแหละ อันนี้ต่างตรงที่.. เบื่อ.. ท้อ.. แต่สมองก็สั่งให้เราทำงาน(ที่ต้องส่ง) สั่งให้คิดแบบไปเรื่อยๆไม่เว้นแม้แต่ตอนนอน (กะจะพักสมองนีไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย!!) เสก็ต วันไหนเบื่อก็ไม่ต้องไป อยู่บ้านทำนู่นทำนี่ไปเรื่อยๆ บางทีก็ลุกขึ้นมาวอร์มซะอย่างนั้น จนเจ็บเท้าน่ะแหละ (แต่วอร์มไปตามอารมณ์เลยทำได้ไม่จริงซะที) แต่งานนนนน น่ะ งานนน มันก็คืองาน คืออะไรที่เราต้องทำมั้ง สมองเลยสั่งให้ทำถึงจะเบื่อรึท้อแค่ไหนก็ตาม.. อืมมม.. แต่เวลาทำงานเบื่อๆเราก็ลุกมายืดตัว มาวอร์ม(บางทีก็เผลอเล่นหนักไปเลย) รึบางทีก็ทำชุดไป วอร์มไปด้วย(ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำได้ไง) ดีอย่างตรงที่มันคลายเครียดได้ระดับนึง แต่ถ้าให้หายเลยเนี่ยคงต้องเอาก้นไปกระแทกพื้นน้ำแข็งแรงๆสักทีมั้ง (แล้วก็เจ็บไปอีกเกือบเดือนเลย นั่งมะไหร่ลุกไม่ได้ง่ายๆทันที ยกเว้น.. ลงไปลุยต่อ.. เลยเจ็บกว่าเดิม แต่สนุกดี ชอบ..) แก้เครียดแบบซาดิสม์ไปเล็กน้อยเอง ทีเอาหัวพุ่งลงเอา พุ่งลงเอา จากหลังม้ายังทำมาแล้วเลย กะอีแค่นี้ ไม่เจ็บขนาดนั้นหรอก เหอๆๆ ก็ยังดีกว่าไปหาที่ลงกะคนล่ะ

ก็แหม!! เจ็บกายน่ะ ไม่นานก็หายแล้วล่ะ แต่เจ็บใจยังไงก็ยังฝังอยู่น่ะแหละ แล้วเราก็ดันเป็นคนลืมยากด้วยสิ

Funny Toon

รองเท้าคู่ใจค่ะ ขาดดด..ม่ายยย..ด้ายยย..

รองเท้าข้อยนี่ล่ะ สภาพแบบนี้ไม่เท่าของจริงหรอกนะ เพราะของจริงน่ะ "เยิน" กว่านี้เยอะ

รูเชือกก็เริ่มยืดดดแล้ว เบลดก็หลวม(ซึ่งอันตรายมากกก) เพิ่งเอาไปซ่อม แต่ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่ามันจะสามารถใช้งานได้แบบปู้ยี่ปู้ยำเหมือนเดิม คาดว่าน่าจะใช้การได้ถ้าทนๆเลยก็อีกปีนึงแต่ควรจะหาคู่ใหม่มาใส่คู่ไปด้วยได้แล้ว เพราะรองเท้าสเก็ตไม่ใช่แบบ 199 บาทที่ใส่แล้วไม่สบายเท้าก็โยนทิ้งได้ อันนี้เป็นเรื่องปกติของคนเล่นสเก็ตคือจะเจ็บแบบทรมานมากๆเวลาใส่คู่ใหม่ เนื่องจากมันยังไม่เข้ากับเท้าเรา ต่อให้ขนาดเท้าเท่ากันก็ใส่ด้วยกันไม่ได้ ด้านในมันจะปรับเข้ากับเท้าของคนที่ใส่ คนเรารูปเท้าเหมือนกันซะที่ไหน อย่าว่าแต่คนอื่นเลย เราเคยลองเอาแผ่นรองเท้าที่ใช้ใส่รองเท้าทั่วไปมาใส่นะ แน่นรองเท้าจนเจ็บเลยทั้งๆที่มันหนาแค่ไม่กี่มิล ถ้าจะใช้ก็ต้องใช้ตั้งแต่แรกแล้ว เช็คราคามาแต่เป็นอีกยี่ห้อนึง เราว่าจะลองใช้ดูน่ะ 14000 กับ 20000 ไม่มีเหล็กใบมีดใต้รองเท้านะ อันนั้นต้องซื้อแยกกัน อูยยย~~ จนเรยยย แต่นี่ก็จัดได้ว่าใช้ได้นานอยู่นะจริงๆก็พอเล่นได้ คือ.. เราก็เล่นแรงเกินไปนี้ดดดด้วยล่ะ เวลาจะเปลี่ยนเค้าจะเปลี่ยนแบบสลับใส่ก่อน ค่อยๆใส่คู่ใหม่บ่อยขึ้นๆจนชินกับคู่ใหม่ ง่ายๆคือให้มันคุ้นกับเท้าเราจะได้เลิกกัดซะที เออ แต่ทำไมของเราคู่เนี้ยมันถึงกัดไม่เลิกวะ เนี่ยจะพังอยู่รอมร่อยังจะงับอีก ต้องใช้ซิลิโคนแผ่นๆใส่กันด้วยไม่งั้นเล่นไม่ออกเลยจริงๆ

มีวันนึงหิ้วกลับบ้านมาตากลม(แล้วมันก็หดมาหนีบเท้ากรูตามเคย มันแห้ง..เกินไง) แม่ถามเลย ทำไมมันถึงเยินได้เละเทะขนาดนั้น อืม.. อ๋อ ก็ซื้อมาใส่ซ้อม(เล่น)น่ะ ไม่ได้เอาไว้ขึ้นหิ้ง 555 ยังคิดอยู่ว่าจะเก็บไว้ไหนดีถ้าเลิกใส่แล้ว ไม่อยากทิ้ง คู่แรกเชียวน๊า (กว่าจะขอให้แม่ซื้อให้ได้--เพราะความหมกมุ่นจนเกินเหตุไง-ไม่งั้นจะลงแข่งเหรอ) ใส่ตั้งแต่ยังไม่ได้สอบขึ้นฟรีฯ1ของ ISI เลย จนใช้แข่งไปสองรายการใหญ่แล้ว รวมๆเกือบสองปีได้ แต่กรูคงไม่บ้ามานั่งนับว่าใส่ไปกี่ครั้งอะนะ ที่แน่ๆเกือบสองปีอย่างน้อยก็ใส่มามากกว่าร้อยห้าสิบครั้งแน่นอน เฮ้ยอันนี้ไม่นับที่ถอดแล้วไปเดินเล่นตอนพักเคลียร์ลานนะ (ไปบ่อยแค่ไหนคิดดู) ไม่รักคู่นี้ได้อย่างไร... ถึงจะใส่แล้วเจ็บไม่หายแต่มันก็ทำให้เรากล้าเล่นแรงๆแบบไม่ต้องกลัวรองเท้าจะไม่สวยยย จน(เล่น)ได้ถึงขนาดนี้ซึ่งเหลือท่าพื้นฐาน(ตามที่กรูคิดไว้เอง)อีกไม่กี่ท่าก็ครบแล้ว แน่นอกค่ะว่าเก็บไว้ เก็บไว้แน่ๆ (ถ้าไม่โดนมือดีๆมาจิ๊กไปเพราะความหลงผิดนะ--ลืมดมดูก่อนหยิบไปไง555)