Happy New Year

New year is coming.. I've not got any double yet!! but just a few landing axel jumps and more speed up... I get a chance to go to UK for English learning and working but I don't know I can go there!! and I'm afraid I can't improve my English!! I've some fun, can I take my skate boots go there for keep my skating as I'm doing double jumps!! Maybe I must check the rinks and entry fees or short time member!! I think there aren't like that... ha ha ha.. I'm not serious but I wanna get a time to try skating on the other oversea's ice rinks...

Should I write my skating skill in my CV or not and what part should it be?

I wanna go although it takes 10 weeks but I think if this I can't live there, when I go there for postgraduate, how I can take my Master's Degree?? So this is my tryout to live and learning there before I really go to take a year for my postgraduate.. 1 year in oversea where's different from home without some experience it may be a hell...

STH's always happend with me!!

I did them.. Now I'm not fine when I do this!! Not only vomit but also backache too!! I don't be like this when I skate (with hard practice). I think I've sat for a long time so I'll be like this but for the skate I don't sit like that except I get a hard fall.

I can do axel!! just take off and rotation not perfect landing!! Why Can't I do double loop like I skated @ Imperial Lardprao?? ice surface?? I've done it and I want to do again!! T-T New Year's coming!! I've not done any perfect double jump yet!! I don't like ice surface's competition 'cause it's very slipery as I'm always skate on the rough ice...

แปลกอย่างนึงว่าเสก็ตเป็นอะไรที่เราไม่ค่อยท้อ ไม่ค่อยเบื่อแบบจริงๆจังๆ แต่กับสายแฟชั่นทำไมถึงได้ท้อซะบ่อย เบื่อก็ง่าย แต่ก็พอๆกับที่ว่างานยุ่งๆแต่ขาก็พาไปลานน่ะแหละ อันนี้ต่างตรงที่.. เบื่อ.. ท้อ.. แต่สมองก็สั่งให้เราทำงาน(ที่ต้องส่ง) สั่งให้คิดแบบไปเรื่อยๆไม่เว้นแม้แต่ตอนนอน (กะจะพักสมองนีไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย!!) เสก็ต วันไหนเบื่อก็ไม่ต้องไป อยู่บ้านทำนู่นทำนี่ไปเรื่อยๆ บางทีก็ลุกขึ้นมาวอร์มซะอย่างนั้น จนเจ็บเท้าน่ะแหละ (แต่วอร์มไปตามอารมณ์เลยทำได้ไม่จริงซะที) แต่งานนนนน น่ะ งานนน มันก็คืองาน คืออะไรที่เราต้องทำมั้ง สมองเลยสั่งให้ทำถึงจะเบื่อรึท้อแค่ไหนก็ตาม.. อืมมม.. แต่เวลาทำงานเบื่อๆเราก็ลุกมายืดตัว มาวอร์ม(บางทีก็เผลอเล่นหนักไปเลย) รึบางทีก็ทำชุดไป วอร์มไปด้วย(ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำได้ไง) ดีอย่างตรงที่มันคลายเครียดได้ระดับนึง แต่ถ้าให้หายเลยเนี่ยคงต้องเอาก้นไปกระแทกพื้นน้ำแข็งแรงๆสักทีมั้ง (แล้วก็เจ็บไปอีกเกือบเดือนเลย นั่งมะไหร่ลุกไม่ได้ง่ายๆทันที ยกเว้น.. ลงไปลุยต่อ.. เลยเจ็บกว่าเดิม แต่สนุกดี ชอบ..) แก้เครียดแบบซาดิสม์ไปเล็กน้อยเอง ทีเอาหัวพุ่งลงเอา พุ่งลงเอา จากหลังม้ายังทำมาแล้วเลย กะอีแค่นี้ ไม่เจ็บขนาดนั้นหรอก เหอๆๆ ก็ยังดีกว่าไปหาที่ลงกะคนล่ะ

ก็แหม!! เจ็บกายน่ะ ไม่นานก็หายแล้วล่ะ แต่เจ็บใจยังไงก็ยังฝังอยู่น่ะแหละ แล้วเราก็ดันเป็นคนลืมยากด้วยสิ

Funny Toon

รองเท้าคู่ใจค่ะ ขาดดด..ม่ายยย..ด้ายยย..

รองเท้าข้อยนี่ล่ะ สภาพแบบนี้ไม่เท่าของจริงหรอกนะ เพราะของจริงน่ะ "เยิน" กว่านี้เยอะ

รูเชือกก็เริ่มยืดดดแล้ว เบลดก็หลวม(ซึ่งอันตรายมากกก) เพิ่งเอาไปซ่อม แต่ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่ามันจะสามารถใช้งานได้แบบปู้ยี่ปู้ยำเหมือนเดิม คาดว่าน่าจะใช้การได้ถ้าทนๆเลยก็อีกปีนึงแต่ควรจะหาคู่ใหม่มาใส่คู่ไปด้วยได้แล้ว เพราะรองเท้าสเก็ตไม่ใช่แบบ 199 บาทที่ใส่แล้วไม่สบายเท้าก็โยนทิ้งได้ อันนี้เป็นเรื่องปกติของคนเล่นสเก็ตคือจะเจ็บแบบทรมานมากๆเวลาใส่คู่ใหม่ เนื่องจากมันยังไม่เข้ากับเท้าเรา ต่อให้ขนาดเท้าเท่ากันก็ใส่ด้วยกันไม่ได้ ด้านในมันจะปรับเข้ากับเท้าของคนที่ใส่ คนเรารูปเท้าเหมือนกันซะที่ไหน อย่าว่าแต่คนอื่นเลย เราเคยลองเอาแผ่นรองเท้าที่ใช้ใส่รองเท้าทั่วไปมาใส่นะ แน่นรองเท้าจนเจ็บเลยทั้งๆที่มันหนาแค่ไม่กี่มิล ถ้าจะใช้ก็ต้องใช้ตั้งแต่แรกแล้ว เช็คราคามาแต่เป็นอีกยี่ห้อนึง เราว่าจะลองใช้ดูน่ะ 14000 กับ 20000 ไม่มีเหล็กใบมีดใต้รองเท้านะ อันนั้นต้องซื้อแยกกัน อูยยย~~ จนเรยยย แต่นี่ก็จัดได้ว่าใช้ได้นานอยู่นะจริงๆก็พอเล่นได้ คือ.. เราก็เล่นแรงเกินไปนี้ดดดด้วยล่ะ เวลาจะเปลี่ยนเค้าจะเปลี่ยนแบบสลับใส่ก่อน ค่อยๆใส่คู่ใหม่บ่อยขึ้นๆจนชินกับคู่ใหม่ ง่ายๆคือให้มันคุ้นกับเท้าเราจะได้เลิกกัดซะที เออ แต่ทำไมของเราคู่เนี้ยมันถึงกัดไม่เลิกวะ เนี่ยจะพังอยู่รอมร่อยังจะงับอีก ต้องใช้ซิลิโคนแผ่นๆใส่กันด้วยไม่งั้นเล่นไม่ออกเลยจริงๆ

มีวันนึงหิ้วกลับบ้านมาตากลม(แล้วมันก็หดมาหนีบเท้ากรูตามเคย มันแห้ง..เกินไง) แม่ถามเลย ทำไมมันถึงเยินได้เละเทะขนาดนั้น อืม.. อ๋อ ก็ซื้อมาใส่ซ้อม(เล่น)น่ะ ไม่ได้เอาไว้ขึ้นหิ้ง 555 ยังคิดอยู่ว่าจะเก็บไว้ไหนดีถ้าเลิกใส่แล้ว ไม่อยากทิ้ง คู่แรกเชียวน๊า (กว่าจะขอให้แม่ซื้อให้ได้--เพราะความหมกมุ่นจนเกินเหตุไง-ไม่งั้นจะลงแข่งเหรอ) ใส่ตั้งแต่ยังไม่ได้สอบขึ้นฟรีฯ1ของ ISI เลย จนใช้แข่งไปสองรายการใหญ่แล้ว รวมๆเกือบสองปีได้ แต่กรูคงไม่บ้ามานั่งนับว่าใส่ไปกี่ครั้งอะนะ ที่แน่ๆเกือบสองปีอย่างน้อยก็ใส่มามากกว่าร้อยห้าสิบครั้งแน่นอน เฮ้ยอันนี้ไม่นับที่ถอดแล้วไปเดินเล่นตอนพักเคลียร์ลานนะ (ไปบ่อยแค่ไหนคิดดู) ไม่รักคู่นี้ได้อย่างไร... ถึงจะใส่แล้วเจ็บไม่หายแต่มันก็ทำให้เรากล้าเล่นแรงๆแบบไม่ต้องกลัวรองเท้าจะไม่สวยยย จน(เล่น)ได้ถึงขนาดนี้ซึ่งเหลือท่าพื้นฐาน(ตามที่กรูคิดไว้เอง)อีกไม่กี่ท่าก็ครบแล้ว แน่นอกค่ะว่าเก็บไว้ เก็บไว้แน่ๆ (ถ้าไม่โดนมือดีๆมาจิ๊กไปเพราะความหลงผิดนะ--ลืมดมดูก่อนหยิบไปไง555)

...but it's still good..

from my forward mail 1-2 year(s) ago but it's still good..
การหัวเราะ คือ การเสี่ยงที่จะถูกมองว่าเป็นคนโง่
To laugh is to risk appearing a fool
การร้องไห้ คือ การเสี่ยงที่จะถูกมองว่าเป็นคนที่อ่อนไหว
To weep is to risk appearing sentimental
การเข้าไปหาผู้อื่น คือ การเสี่ยงที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้อื่น
To reach out for another is to risk involvement
การแสดงความรู้สึกให้ผู้อื่นรับรู้ คือ การเสี่ยงที่จะได้รับคำปฏิเสธ
To expose feeling is to risk rejection
การตั้งเป้าหมายต่อหน้าผู้อื่น คือ การเสี่ยงที่จะถูกหัวเราะเยาะ
To place your dreams before the crowd is to risk ridicule
การรักใครสักคน คือ การเสี่ยงที่จะไม่ได้รับความรักตอบแทน
To love is to risk not being loved in return
การก้าวเดินไปหนทางข้างหน้าที่เต็มไปด้วยสิ่งใหม่ๆ คือ การเสี่ยงที่ต่อความผิดพลาด
To go forward in the face of overwhelming odds is to risk failure
แต่เราก็ควรที่จะเสี่ยงในสิ่งต่างๆเหล่านี้ เนื่องจากว่าอันตรายที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตคือการที่ไม่ยอมเสี่ยงสิ่งใดเลย
But risks must be taken, because the greatest hazard in life is to risk nothing
บุคคลที่ไม่เสี่ยงสิ่งใดเลย, จะไม่ได้ทำสิ่งใดเลย, จะไม่มีสิ่งใดเลย และจะไม่ได้เป็นอะไรเลย
The person who risks nothing does nothing, has nothing, is nothing
เขาอาจจะหลีกหนีจากความทุกข์ยากและความเศร้าโศกได้ หากแต่ว่าเขาจะไม่ได้เรียนรู้, ไม่ได้รู้สึก, ไม่ได้เปลี่ยนแปลง, ไม่ได้เติบโต และไม่ได้รู้จักความรักเลย
He may avoid suffering and sorrow, but he cannot learn, feel, change, grow or love
เขาจะถูกล่ามโซ่ไว้ เขาจะกลายเป็นทาสให้กับสิ่งที่เขากังวลไม่กล้าเสี่ยงนั้น
Chained by his certitudes, he is a slave
จะมีเพียงแต่บุคคลที่กล้าเสี่ยงเท่านั้น ที่จะมีอิสระทำสิ่งต่างๆได้
Only a person who takes risks is free

I forgot...

I forgot to introduce myself about my job and my sport..

I'm a recreational skater but I've got 2 big competitions,Skate Thailand & Skate Asia, then I got 1 bronze and 2 gold medals. Skate Asia use ISI standart so I got 6th medal too...

ISI is an association for support people or family to skate but ISU is the institution for professional skater like a career, competitive skater...
I know I can't be a competitive skater 'cause I have fashion path, why?

I took a pencil for drawing when I was 3 then my mother give me design some outfits, I didn't know anything 'cause I was too young but I knew when I got a second prize from Cotton Candy Contest (when I get older). When I see my design for that contest, I think that's not defferent style from my today design, sportive style.Of course I like many sports, I didn't draw anymore (except in math subject or boring) since I had to go to school in primary level to early secondary level (except when I couldn't do math subject or too boring 'cause that time I got some good ideas) then in the last 3 years before I got entrance examination for entry to university I got drawing class.. and started design again especially fashion (when I passed to learn in Thammasat University in faculty of fine and applied art with major fashion design 'til now, THESIS) then I started figure skate too (for relax)...
I used to get a ballet class 1 year when I was 7or 8 then I took 3 riding horse classes, almost half-year in each 2 year ... After I've skated, I rode horse 2 times only that was in 2002.
I'm very happy with skating I see my goals in each step I should do and I always get that too. Maybe some elements I took a very long time but I always get anything better too, like my sit spin with depth sit and back hydroblade after I tried to do 'Shoot The Duck' for 6 months. I have goals in every level of my skating but I can't serious to do more not only I'm not fast learner but also I've no any coach who understood me yet between 'WHAT I SHOULD DO & WHAT I WOULD LIKE TO DO'...

I take this faculty as my career in the future although ,maybe ,I'm not a designer, I still do anything relate thatas I learnt advertising like my minor subject.
Skating is my favorite sport for relax and I would like to get a job as backstage too... (I know I'm not more professional to get on ice show but I would like to cast too Hee..Hee..) So, I can't be a competitive skater 'cause one is I'm older to be like that and two is what I'm learning is make me to get many careers' choices.

Ps. Now I'm tring to do double jumps and I belive I'll get at least 4 doubles soon...