รู้งานมากไปเพราะพยายามทำงานเอง = ฉลาดน้อย
เสียสละช่วยงานคนอื่น = โดนเอาเปรียบ
เป็นคนดี เป็นคนว่าง่าย = ไอ้โง่
ทำไมถึงเขียนแบบนี้ ก็หลังๆเริ่มรู้สึกว่า อะไรก้อ "กู" นะ
ทำงานได้แทบทุกอย่าง แล้วความก้าวหน้าหายไปไหน???
ถ้ามันไม่ก้าวหน้าในเร็ววันนี้ ควรจะทนดักดานต่อไปเหรอ???
3 ปีไม่ได้ตำแหน่งหลักๆในคณะ คงต้องหาที่ไปบ้างแล้วล่ะ
อาจจะไม่เหมาะที่จะสอนคนในสิ่งที่ตัวเองได้พรสวรรค์มา
ถ้ามันมาจากความพยายามล้วนๆอย่างเสก็ต ชัวร์กว่าเยอะ
แต่บ่อยๆที่รู้สึกว่า ไม่ว่าอะไรก็ตามที่พยายาม กลายเป็นว่าทำไปก็เปล่าประโยชน์...
จะมีอะไรที่ทำเพราะความชอบ แล้วช่วยให้ชีวิตของเราดีขึ้นในมุมมองของคนอื่นมั่งมั้ยเนี่ย
ที่แน่ๆ ทำดีไม่ได้ดีแบบนี้คนทำดีก็ท้อเป็นนะ
เป็นคนดี เป็นคนว่าง่าย = ไอ้โง่
ทำไมถึงเขียนแบบนี้ ก็หลังๆเริ่มรู้สึกว่า อะไรก้อ "กู" นะ
ทำงานได้แทบทุกอย่าง แล้วความก้าวหน้าหายไปไหน???
ถ้ามันไม่ก้าวหน้าในเร็ววันนี้ ควรจะทนดักดานต่อไปเหรอ???
3 ปีไม่ได้ตำแหน่งหลักๆในคณะ คงต้องหาที่ไปบ้างแล้วล่ะ
อาจจะไม่เหมาะที่จะสอนคนในสิ่งที่ตัวเองได้พรสวรรค์มา
ถ้ามันมาจากความพยายามล้วนๆอย่างเสก็ต ชัวร์กว่าเยอะ
แต่บ่อยๆที่รู้สึกว่า ไม่ว่าอะไรก็ตามที่พยายาม กลายเป็นว่าทำไปก็เปล่าประโยชน์...
จะมีอะไรที่ทำเพราะความชอบ แล้วช่วยให้ชีวิตของเราดีขึ้นในมุมมองของคนอื่นมั่งมั้ยเนี่ย
ที่แน่ๆ ทำดีไม่ได้ดีแบบนี้คนทำดีก็ท้อเป็นนะ
1 comment:
ไม่ใช่แค่ 3 แต่เกือบ 5 ปีแล้วที่ยังหาที่ไปไม่ได้ ส่วนหนึ่งเพราะยังห่วง นศ. ในที่ปรึกษาอยู่เลยไม่อยากไปตระเวนหาที่ทำงานใหม่ อีกส่วนคือ ไม่อยากไปทำงานในที่ที่ นศ. ที่เราเคยสอนทำงานอยู่ด้วย จริงๆ ก็ไม่น่าจะเจอง่ายๆหรอก เพราะเราตั้งใจจะไปทำงานสายอื่น ลองทำหลายๆอย่างดูบ้างก็แค่นั้น เพราะเป้าหมายจริงคืออยากเป็นเจ้าของกิจการที่สร้างระบบให้ธุรกิจมันเดินไปต่อเองได้มากกว่า เอาเป็นว่าตอนนี้หนทางที่จะทำธุรกิจไม่ได้อยู่ไกล อยู่ที่ว่าเปิดใจ และเปิดตาหาช่องทางเจอรึเปล่าก็แค่นั้น รวมทั้งความกล้าที่จะเสี่ยง ความเคี่ยวเพื่อรักษาผลประโยชน์ที่ต้องเพิ่มให้มีเยอะกว่านี้ ><
Post a Comment